Nasıl başladıysam, neye inanıp peşinden yol tuttuysam, amaca giden her yolun mübah olmadığını nasıl savunuyorsam ve buna inandığım için yol ne kadar uzayabiliri göze aldıysam ve en önemlisi ilk günden bu güne kendimi nerede durarak huzurlu hissedebildiysem, tam olarak oradayım. Hayatın içinde olmak istediğim yerde…

Bu yer makam, para veya hırslarla dolu hayatın ta kendisi olmadı hiçbir zaman. Bu bahsettiğim yer gözle görülemeyecek kadar vicdani bir yer benim için. Duyguların kaybolmadığı, huzurun yalanda, ihanette, şiddette olmadığı bir yer. Bu yere ulaşmak için defalarca dolanmak gerek ruhunun derinliklerinde. Ölçmek, tartmak değerlendirmek gerek. Kalbini mutlu olduğun yere götürmen gerek. Bunları ezmeden, kırmadan, kimsenin değerlerine zarar vermeden sadece kendin için yapman gerek. Sevdiğim şeyleri yaparken kimseye zarar vermemek öğretildi bana. Tamda özgürlüğün tanımı gibi… Kötülük yok, severek yapmak var, çalışmak var, iyilikle sunmak ve gereksiz hırslardan uzak huzurlu yaşamak var aklımda. Tamda o yönde ilerleyip sıyrılıyorum kötülüklerden. Bu hayatta herkesin çıkış yolu farklı. Herkesin o seçtiği yolda karşısına çıkacak engel de düzlük de farklı… Sana uyan bana uymaz, bana uyan sana gelmez. Herkesin çıkışının, çözüm yolunun artısı da eksisi de kendine…

Benim çıkış yolumda bu oldu. Benim çıkış yolum sevgiden geçti. Umudumu kaybedip yeniden umut yeşertmekten, her ufak mutluluğu devasa hale getirip onu kırılgan bir cammış gibi korumaktan geçti. İşte bu yüzden benim yolum diyorum. Olduğum yerin bir adı var mı bilmiyorum. Hayatın içi değil, dışı değil neresi bilmiyorum. Ama çok güzel bir yer.

Mutluyum…