Öyle bir şey düşünelim ki 50 yıl sürmüş olsun. 50 yıl boyunca binlerce kişiyi takip etmiş olalım. Üstelik bu birbirleriyle çok uzaktan ayrı grup insan grubu. Kimisi elit zengin semtinde, kimisi fakir yoksul bir semte yaşayan insanlar.

Her iki tarafa da bakınca ilginç sonuçlar ortaya çıkıyor. Kimisi parasal konuda kimisi sağlık, kimisi de ailevi konularda… Her yaşında ayrı ayrı mutlu mutsuz kare pozları.

Hangi birisi zengin mutlu, sağlıklı yaşam sürdürmüşler. Sorduğun zaman ün şöhret sahibi olunca mutlu olacaklardı ya… Sizce olabilmişler midir? Bunu bir köşe yazısı olarak değil de beraber çay içerek konuşma fırsatımız olabilseydi. Ne derdiniz acaba?

Aradaki farkı unutmuşlar. “İnsan ilişkileri” Bunca kişinin mutlu refah içinde yaşamış insanlar etrafına dönüp komşusuna, sevdiğine, arkadaşına bakmamış bile. İster zengini olsun ister fakiri. Çevremizdeki insan ilişkilerimizin nitelikleri önemli.

Arkadaşlık nedir? Sevinince sende sevinirsin, üzülünce sende üzülür, bir şey başardığında sende mutlu olursun. Arkadaş demek güven demektir. Biz önce güvenilir sadık birisi olalım ki çevremizdeki insanlar da böyle olsun. Biz kötü saygısız, kıskanç olursak etrafımızda ki kişiler de böyle olur. Önce kendimize bakalım ben kimim nasıl davranıyorum diye.

Zengin, her şeyi altında olan, bir insandan borç para istesen gerçek bir arkadaşın yoksa neye yarar? Ya da derdini paylaşabileceğin zor zamanlarında yanında olan bir dostun.

Herkes karşına geçip ceketinin düğmelerini ilikleyebilir, fakat asıl olan hayat sen evinin kapısının eşiğinin içeriye adım attığında ve kapıyı kapattığın an başlıyor işte. Peki seni içeride kaç kişi karşılıyor? Kaç kişi seni umursuyor, takdir ediyor, güven veriyor?

Dünyada güzel şeyler bırakmak şan şöhretten geçmesi değil de insan olmaktan geçiyor.

Bunu anlamak için yaşlanmayı beklemeyelim bence…

GÖRÜŞMEK ÜZERE