Yağmurlu bir Pazar günü
Acı bir kahve senin gibi sade
Çay ocağının dibinde birikmiş dünkü yağmurdan kalan sahte bir su damlası
Karşıdaki kuzular terzi dükkanını açmış bereket bekliyorlar
Biri daha seslendi bir çay açık olsun
Ben ise sevgi istedim,saygı istedim seni istedim ılık ve demli

Bir sigara daha yaktım kül tablası boğuldu kederinde
Seni özledim özlem dolu şu bedenimde
Zarar sigara dumanı değilmiş onu anladım nefesimde
Tenine dokunmadıkça veren acının her zerresinde
Şu hasret ne zormuş gece vaktinde
Gecesi gündüzü yok demiş şair dizelerinde

Yazdığım bu şiirde bir köşeye sığındım bekliyorum. Ölümü ,ardından getirdiği acı duyguyu ,geride kalan yarım bırakılmış izbe saflığı hissediyorum.Onu çok özlüyorum.Dostumu,en yakın arkadaşımı, keşke daha fazla zaman ayırsaydım ona, keşkelere sığmayacak cümleler var ona karşı içimde.
Ertelemek ,sekizinci Aydan sonra bana psişik bir duygu veriyor. Çok uzun yazılarla süslemekten duyulan utançtır belki hatıralar. Nice şairler anlatmışlar özlemlerini kitaplarında ben şansızım ne yazık ki bu konuda.

Ertelemek bana göre :Egonun dışavurum hali olan tebdili bir hastalıktır.Ne yazık ki çoğumuz birbirimizi ertelemekten geri durmuyoruz ;Değerlerimizi keşkelerin başrol oynadığı ekrandan seyrediyoruz. Bana göre ertelememek lazım. Bazı şeyler geri gelmiyor. Bunun bilincinde olmamız lazım. Ne işimiz olabilir sevgiyi ertelemekten daha mühim?

Ne yazık ki burada yazımı sona erdiyorum, çünkü benim şu anda sevdiklerime koşmamdan daha önemli bir hadise olamaz . b”Bu yazımı ise ;şuan hayatta olmayan ,ona karşı söylemiyeceğim bir çok sözüm olan ve onu ertelemekten büyük pişmanlık duyduğum ,çok sevdiğim ve en yakın dostum Mehmet Kaytaz’a armağan ediyorum .Umarım bir yerlerde beni duyuyordur .Eğer duyuyorsa ertelemenin ne hazin sonlu bir şey olduğunu bana öğrettiği için teşekkür eder ve bir yerlerde tekrar görüşmek üzere şimdiden minnettarım. Hoşca kalın ve ertelemeyin çünkü ayrılık en iyi öğreticidir! Ayrılmadan farkına varın.