SAYACI MAHMUT ABİ

1980’li yıllara gidelim haydin yine birlikte.

Hazır ayakkabıları televizyonlarda film artislerinde ya da İstanbulda Ankarada yaşayıp, Fındık zamanı Fatsaya gelenlerin ayaklarında gördüğümüz yıllar.

O zamanlar, tıpkı terzilerin yaptığı gibi, ayak ölçüsü alınır ve ona göre ayakkabı siparişi verilirdi.

Çünkü sadece sahildeki yollar asfalt ve bakımlı idi.Taşlı çamurlu yollara, hazır yapım ayakkabılar dayanmadığı gibi zaten şehire geliş haricinde köylerde lastik ayakkabı kullanıyorduk.

Bazı lastiklerin ön kısmında güya delikli bağcık figürü vardı da çok hoşumuza giderdi.

İçi astarlı lastikler lüksdü. Fazla koku yapmazdı. Astarsız olanlar hem koku yapar hem de çorapsız giyildiğinde ayak terler ve sanki insan gaz çıkarırmış gibi ses yaptığından gülünç duruma düşülürdü.

Genelde arka kısmından yırtılan lastikleri yamar biraz daha giyerdik. .

Her evde bu konuda eli yatkın anneler ve babalar olurdu.

Kuzinede ısıtılan demir EYİŞ ile bir lastik parçası ayakkabının yırtık yerine eritilip yapıştırmak basit bir işdi.

Yamalı ayakkabı ve yamalı pantolonlar hepimizde vardı.

Çarşıya giderken, çarşı pantolonu ve çarşı ayakkabımız ayrı olurdu.

Hafta günü verilen ölçüye göre bir sonraki hafta ayakkabımız hazır olurdu.

Giyer denerdik ve eğer ayağımızı sıkıyorsa, ağaçtan kalıplara koyarlar ve genişlemesi için bekletilirdi.

Ama biz, köye yeni ayakkabılarla gidemediğimiz için üzülürdük.

Fatsanın hafta günü, (tüm köylülerin pazara gelip alışveriş yaptıkları ortak günün adı) Pazartesiydi.

Mektepçayırı Mağazalarbaşı ve Dereüstü denilen mıntıkalar çok hareketli olurdu.

Bizim Bolaman havzasının mıntıkası Dereüstü caddesiydi. Bakkallar ve Kahvehanelerimiz oradaydı.

Hele ki, Dereüstünde bir işyeri vardı ki, Ayakkabıcı görünümünde ama , Banka mı desek, Ptt acentesi mi, Emanet bürosu mu, Kargo şubesi mi?daha bir sürü şey.

Halk arasında ünvanı; SAYACI MAHMUTUN Dükkanı olarak bilinirdi.

Bahçesinde işçi çalıştıran biri , kaç yevmiye borcu varsa,

— Sayacı Mahmuta bırakırım alırsın,

Gurbette çalışanlar evine para gönderecekse eşine haber gönderip;

— Sayacı Mahmutun dükkanına para bıraktırırım alırsın,

Postacılar, sahiplerine ulaşamadıkları mektup tebligat vs,ne varsa oraya bırakırlar, Mahmut abi o kişiye telefon açar,

— Burada bir zarfın var gel al! derdi.

Köyün bütün telefon faturaları Mahmut abinin işyerine bırakılır, içeri girenler bazen kendi işyerleriymiş gibi rafta faturalarını arar ve cebine koyar giderdi.

Akşama İstanbula gidecek birinin Kolisi sayacı Mahmutun işyerinde beklerdi.

Bazen insanlar eşine, çocuklarına,

— Falan saatte Sayacı Mahmutun dükkanında bekleyin beni, sizi oradan alırım” derdi.

Pek çarşıya gelmemiş, utangaç bir bayan, çocuk, yaşlı teyze vs. Mahmut abinin dükkanının bir köşesinde sessiz sedasız bir taburede oturuyorsa bilin ki, babasını ya da kocasını bekliyordur.

Hatta Mahmut abiyle samimi görüşen bir kısım tanıdıkları, sağa sola verecekleri para borçları için telefon açıp ;

— Sana filanca gelecek, ona şu kadar para ver, ben hafta gün gelir öderim” derdi.

Ama sözünde dururmuydu biz bilemezdik.

Sayacı Mahmut abiden bahsedecek olursak; Mahmut abi çok iyi bir SAYA ve AYAKKABI USTASI dır. Fatsada hatırlı bir kişidir. Her ne kadar Ayakkabı imalatçıları gün geçtikçe azalsa da, Fatsada gördüğünüz bir çok ayakkabı imalat ustası onun yetiştirmesidir.

Bir o kadar da ,mesleği öğrendiği halde farklı işler yapan kalfalar yetiştirmiştir.

Mahmut abi, hiç bir gün bu konularda kimseyi küstürmemiştir.

Şimdilerde kira zamanı, kredi kartı ödeme günleri, gergin asık suratlı ve moralsiz görmeye alıştığımız esnaf profilini o yıllarda göremezdiniz.

O, sorunlarını kimseye hissettirmez, üstelik bir ayakkabı satışı esnasında İçeriye kafa uzatan birinin,

— Mahmut abi! Filanca buraya geldi mi?, bana bir emanet bırakacaktı. vs. sorularına imtina etmeden cevap verirdi.

Herkesin işi düştüğünde hep güleryüzle yardımcı olmaya çalışmıştır.

Bu günlerde, bir işyerine adres soramadığınız devirleri yaşıyorken Sayacı Mahmut abi dükkanda müşteri olduğu zamanda bile insanlara yardımcı olmuştur.

Bazen müşterilerinin bir kısmını , yanında yetişip ayrılıp dükkan açan ustalarına gönderir ve onlara da ticari anlamda destek olurdu.

Bu yoğunluğu bir yana, bütün düğün ve cenazelere de gidip cemiyet hayatını ihmal etmezdi.

Tüm bunların yanında en çok dikkat çeken özelliği; ister 10 yaşında ister 80 yaşında yanına gelen herkesle aynı uslupla konuşurdu.

Yani bir çocuk gittiğinde Mahmut abi ona( sanki büyük yetişkin biri) gibi hitap eder ve davranırdı.

Belki de bizlere, biz farkında olmadan medeni cesaret veriyordu.

YUMURTA TOPUK SİVRİ BURUN ayakkabılar eskisi gibi rağbet görmediği ve her sektörde olduğu gibi hazır giyim ayakkabı dünyası Mahmut abiyi de zamanla etkiledi. İşi küçülttüler ve yakın zaman önce Mahmut abi sağlık problemleri de yaşamaya başlayınca çok sevdiği mesleğine veda etti.

Eğer onu görmek isterseniz, yine Dereüstünde, bunca zaman biriktirdiği hatır, sevgi ve saygı zenginliği ile eşin dostun çayına sohbet katarak yaşamaya devam ediyor.

Herkese Selam,

Herkese Saygı.

NOT : SAYA , Ayakkabı imalinde üst deriye makinayla dikiş atılmasına verilen addır.

SAYACI MAHMUT ABİ

Bunu paylaş: