Spor; kentlerin tanıtımına katkıda bulunan önemli etkinliklerdendir.

Tüm dünyada spor denince de akla ilk gelen futboldur.

Bir ilin veya ilçenin adından çok söz ettirmesi futbol takımının başarısıyla doğru orantılıdır.

Mutlaka şampiyon olmak veya bu yarışta ön sıralarda yer almak mı gerekir?

Genellikle öyledir. Ancak başka türlü adından söz ettirmenin yolu yok mudur?

Bence vardır.

Alışılagelmişin dışında davranışlar sergileyerek de adından söz ettirebilir, kentinin tanıtımına katkıda bulunabilir. Nasıl mı?

İşte şöyle:

Tüm oyuncular, belirli bir disiplin içerisinde seyircinin hoşlanmadığı davranışlardan uzaklaşacak.

Seyircinin hoşuna gitmeyen davranışlar bellidir.

Öncelikle hakeme itiraz edilmeyecek.

Hakeme itiraz etmenin tek şekli vardır. O da yardımcının kaldırdığı bayrağı görmediği durumlarda onu haberdar etmek içindir. Yani bunun adı itiraz bile değildir, uyarmadır.

Bir başka hoşa gitmeyen davranış da; en küçük bir dokunuş sonucu yere düşüp, sanki bir tarafı kırılmış, 6 ay yerinden kalkamayacakmış gibi, yalandan feryatlar atarak yerde yuvarlanmak, topun dışarı atılmasını veya hakemin oyunu durdurmasını bekleyip, sağlık görevlilerinin sahaya girmelerini beklemektir. Bu neredeyse tüm oyuncuların her maçta defalarca yaptığı çirkin sayılabilecek, seyircinin hoşlanmadığı davranışlardan biridir.

Hele bir de; topun net bir şekilde kendi ayağından çıktığını bildiği halde, sanki rakipten dışarı çıkmış gibi elini havaya kaldırıp, hakemin verdiği karara tepki gösterenler, yalancılığın en belirgin örneğini sergilemektedirler.

Yıllar önceki bir yazımda; en fazla kul hakkı yiyenlerin futbolcular olduğunu yazmış, tepkiler de almıştım.

Yarışmaların amacı kazanmaktır. Ancak hak ettiği zaman kazanmaktır, ne pahasına olursa olsun değil…

Öyleyse; en küçük bir darbede kendini yere atıp rakibin kart görmesine neden olan oyuncunun rakibinin hakkını gasp ettiği bir gerçek değil midir, bu kul hakkı değil midir?

Nasıl bir Fatsaspor hayali
Yaşı 50-60 civarında olanlar, bir zamanlar Fatsa Fener Gençlik adında bir futbol takımımızı çok iyi hatırlayacaklardır.

Fatsa’da futbol denince akla gelen Mektep Çayırı her gün yüzlerce öğrencinin üzerinde gezdiği taşlaşmış bir toprak sahaydı. Yıllarca orada maç izledik ama hiçbir zaman sağlık görevlisi olmadı,  yerde yatan bir futbolcu görmedik.

Öyleyse; bir oyuncu futbol yaşantısını etkileyecek kadar ciddi bir darbe almamışsa hemen ayağa fırlamalı ve mücadeleye devam etmeli…

Kararı kesinlikle yanlış bile olsa hakeme itiraz etmemeli.

Oyun gereği veya kasıtlı olarak rakipten aldığı bir darbe sonucu kendini hemen yere atmamalı.

Bazı durumlarda hakemin, pozisyonu iyi süzemediği için verdiği bir kararın, kendi aleyhine verilmesi gerektiğinde, hakemi uyarmalı ve topu rakibin kullanması gerektiğini söylemeli…

Bir hücum anında, ikili mücadelede top kendisinden çıktığı için aut atışı olması gerekirken hakemin köşe atışı vermesi durumunda, köşe atışını rakibe vererek veya bir arkadaşına göndererek auta atmasını sağlamalı, hak etmediği bir avantajı kullanmamalı…

Peki bunları yapan bir takım nasıl başarılı olacaktır?

Başarılı olmanın öncelikli şartı şampiyon olmak ve böylece kentinin adını duyurmaktır.

Şampiyon olmadan da bu yolu izleyerek adından söz ettirilebilir.

Hatta örnek takım olarak ses getirebilir.

Daha da önemlisi, kul hakkı yemeyen oyunculardan oluşan bir futbol takımı olma özelliği kazanabilir.

İşte benim hayalimdeki futbol takımı…

Fatsa Belediyespor neden o takım olmasın ki…